Jako nastolatka i młoda kobieta nie wiedziałam co to jest mieć miesiączkę na czas. Moje cykle potrafiły trwać po 180 dni lub dłużej. Wtedy się tym nie przejmowałam, było mi “wygodnie”. Problem jednak się pogłębiał, a ja zaczynałam czuć się coraz gorzej. Jako że moja wiedza na temat zaburzeń hormonalnych była w tamtym czasie zerowa, nie wiedziałam co mogę zrobić, żeby poczuć się lepiej. Błądziłam od lekarza do lekarza aż trafiłam na takiego, który dosłownie zirytował się na mnie, że nie chcę stosować antykoncepcji hormonalnej na “uregulowanie” miesiączki. W tamtym momencie przestałam już drążyć i straciłam nadzieję na zdrowie. Niestety było coraz gorzej… Trądzik nasilił się do tego stopnia, że wstydziłam się wyjść z domu bez pełnego makijażu, włosy wypadały mi garściami, miałam okrutne wahania nastroju, zaburzenia depresyjne i brak energii do czegokolwiek. 

Studiowałam już wtedy dietetykę kliniczną w szkole medycznej, więc wiedziałam gdzie szukać informacji, które pomogą mi wyjść z tego błędnego koła zaburzeń hormonalnych i na nowo poczuć się sobą. Pomyślałam sobie, że nie chcę godzić się na “bylejakość”. Że moje objawy to nie jest “moja uroda”. Że nie dam sobie wmówić, że moje hormony uregulują się za sprawą antykoncepcji. Jak cykl może uregulować się przez coś, co go dosłownie wyłącza?